Γράφει ο Βασίλης Τακτικός
Η
οριζόντια συνεργασία των κοινωνικών δικτύων και των οργανώσεων περιβάλλοντος με
τους φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης αποτελεί το κλειδί για να ευοδωθεί τόσο η
υπόθεση της οικοπροστασίας, όσο και η πράσινη επιχειρηματικότητα, που είναι η
κινητήρια δύναμη για να έχουμε ένα βιώσιμο αστικό περιβάλλον. Αποτελούν,
δηλαδή, δύο αλληλένδετες έννοιες.
Δεν
μπορούμε να έχουμε την επιθυμητή προστασία του περιβάλλοντος, όπως, για
παράδειγμα, την μείωση της αστικής ατμοσφαιρικής ρύπανσης, εάν δεν
κινητοποιήσουμε οικονομικούς και ανθρώπινους πόρους, μέσω της εξοικονόμησης
ενέργειας και της πράσινης ανάπτυξης (το λεγόμενο κοινωνικό κεφάλαιο). Και δεν
μπορούμε να κινητοποιήσουμε πόρους και πολιτικές σε ικανό βαθμό, εάν δεν
κινητοποιηθούν τοπικές κοινωνίες και Τοπική Αυτοδιοίκηση, για να
«καλλιεργήσουν» το έδαφος τόσο της ζήτησης, όσο και της επιχειρηματικότητας
προς αυτή την κατεύθυνση.
Ενδεικτικά
η ανακύκλωση απορριμμάτων, η κομποστοποίηση, οι πράσινες στέγες, η διαχείριση
αστικού πρασίνου και τα βιοκλιματικά κτίρια είναι ορισμένες από τις
επιχειρηματικές δραστηριότητες που μπορούν να αναπτυχθούν, προσαρμόζοντας και
υφιστάμενα προγράμματα του Ε.Σ.Π.Α. όπως είναι το «εξοικονομώ» και η
«αναζωογόνηση αστικών περιοχών».
Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και ανακύκλωση
Η γεωγραφική ανισοκατανομή των ενεργειακών πόρων, του πετρελαίου και του
φυσικού αερίου, είναι το σύνδρομο μέχρι σήμερα μιας παγκόσμιας ιδεολογικής ηγεμονίας,
της οικονομικής ολιγαρχίας, που για τη διατήρηση των προνομιών της, θέτει σε
κίνδυνο ολόκληρο τον πλανήτη μέσα από ένα σύστημα εξουσίας, το οποίο ελέγχεται
από τα μονοπωλιακά συμφέροντα. Αυτό το σύστημα μπορεί να κλονιστεί με τη
διάδοση των νέων τεχνολογιών και την κινητοποίηση της κοινωνίας πολιτών, ώστε
οι τεχνολογικές κατακτήσεις να κοινωνικοποιηθούν στο αντικείμενο της ενέργειας.
Στην παρούσα ιστορική φάση το αίτημα για δικαιότερη κατανομή των
ενεργειακών πόρων δεν είναι μόνο ζήτημα ηθικής επιταγής, αλλά και τρόπος
αντιμετώπισης της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και φτώχειας. Μια απαίτηση που
εκδηλώνεται απέναντι στο παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα, αλλά και στα υπερχρεωμένα
κράτη που αδυνατούν να καλύψουν τις ζημιογόνες και τοξικές δραστηριότητες του
παγκόσμιου οικονομικού συστήματος.
Μπροστά σε αυτά τα ζητήματα η λύση δεν θα βρεθεί μόνο στο πεδίο του κράτους
και της αγοράς, αλλά με την αποδοχή της κοινωνικής οικονομίας, για την
αυτο-ρύθμιση της οικονομικής προνοιακής πολιτικής.
Οι
κοινωνικοί συνεταιρισμοί που δραστηριοποιούνται στις ανανεώσιμες πηγές
ενέργειας (όπως η αξιοποίηση της ηλιακής ενέργειας μέσω φωτοβολταϊκών
συστημάτων, της αιολικής ενέργειας μέσω κατασκευής αιολικών πάρκων κ.ά.) είναι
μια από τις πιο ελπιδοφόρες εφαρμογές της κοινωνικής οικονομίας, όχι μόνο γιατί
η ενεργή συμμετοχή των πολιτών είναι καθοριστικός παράγοντας για την αντιστροφή
των καταστροφικών επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής παγκοσμίως, αλλά και γιατί
ο συνδυασμός του συστήματος των εγγυημένων τιμών, με το συνεταιριστικό μοντέλο
και τα σωστά χρηματοδοτικά εργαλεία, μπορούν να αποτελέσουν μια ρεαλιστική
απάντηση στην κλιμακούμενη οικονομική κρίση και μία δίοδο ανάκαμψης των τοπικών
οικονομιών.
Αυτή
η στρατηγική θα είναι προς όφελος της κοινωνίας, διότι θα μπορούν να διαμορφωθούν
εκατομμύρια θέσεις εργασίας και βιώσιμες οικονομικές δραστηριότητες σε τοπικό
επίπεδο, με αποκεντρωμένα συστήματα και με τη συμμετοχή κοινωνικών
συνεταιριστικών επιχειρήσεων παραγωγής ενέργειας.
Για
παράδειγμα, κοινωνικοί συνεταιρισμοί δραστηριοποιούνται στη διαχείριση
απορριμμάτων, αποβλήτων και υδάτινων πόρων. Πιο συγκεκριμένα, μέσω των
επιχειρήσεων αυτών, επιτυγχάνεται η προστασία του περιβάλλοντος από αέριους
ρύπους, η αξιοποίηση των ανακυκλώσιμων υλικών για την παραγωγή βιομάζας και
βιοαερίου, η αφαλάτωση υπογείων και θαλάσσιων υδάτων, η αξιοποίηση επικίνδυνων
και μη επικίνδυνων βιομηχανικών αποβλήτων με τη μετατροπή τους σε εναλλακτικό
καύσιμο, που είναι βασική πρώτη ύλη για άλλες δραστηριότητες και εμπορεύσιμα
παραπροϊόντα κ.ά.
__________________
Πηγές:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου